De Jaren 50 - 70: De Zeezenders
Hier maken we plaats voor herinneringen aan de zeezenders. Radio Veronica, RNI (Radio Noordzee), Radio Mi Amigo,..........
Het grote voorbeeld......Radio Mercur
Radio Mercur was een Deense zeezender die uitzond tussen 1958 en 1962. Mercur stond aan de wieg van de ‘zeezenderboem’ in de jaren ’60 en ’70.
Drie jaar na de start was het luisterpubliek uitgegroeid tot 3,5 miljoen. Aanvankelijk gebruikte Mercur één zendschip, de Cheeta I. Later kwamen daar de Cheeta II en de Lucky Star bij.
In 1962 trad de Deense antizeezenderwet in werking en zweeg Radio Mercur voorgoed.
Opening....
Op 2 augustus 1958 hoorde Denemarken, vooral Kopenhagen, een nieuw geluid op de FM-band (89,50 MHz): de commerciële Radio Mercur. Het geluid kwam uit zee, van het schip Cheeta I, in de internationale wateren, 4 mijl (ongeveer 6 kilometer) ten zuiden van Kopenhagen. De Deense nationale radio DR had het alleenrecht op het verzorgen van radio-uitzendingen, maar de wet verbood het zenden vanuit internationale wateren niet. Ook de wet op de verdeling van zendfrequenties hield geen rekening met zenders buiten nationaal grondgebied.
Een jaar later beschreef het tijdschrift TV (editie van 12 juli 1959) de zender als volgt (overgenomen inclusief taalfouten, bijvoorbeeld Mercuur ipv Mercur): "Het is bijna een jaar geleden dat een nieuw signaal de rust op de FM-band verstoorde. De 89.5 MHz golflengte werd onveilig gemaakt door schreeuwende muzikale reclame en aanprijzingen van zeeppoeder en margarine waren niet van de lucht. Het duurde een hele dag voor radioluisterend Kopenhagen begreep dat dit het resultaat was van het verschijnen van het 70 ton grote vissersvaartuig Mercuur, dat op ongeveer 10 kilometer uit de kust van Denemarken voor anker was gegaan! Groot was de consternatie en de verontwaardiging bij de Deense radio-omroep - want zij hadden immers het alleenrecht voor de Deense radioprogramma's. Al spoedig bleek dat het hier niet om een poging van één dag ging, maar dat het om een goed opgezette organisatie betrof, die, met als doel een Deens reclamestation op te richten, de uitzendingen door een groep van internationale rechtsgeleerden zorgvuldig hadden laten voorbereiden".
Voorgeschiedenis.....
Peer Jansen uit Kopenhagen kreeg in de eerste helft van de jaren 50 het idee om een zeezender te beginnen. Hij was gek op de nieuwe muziekstromingen, zoals Rock'n Roll, en luisterde naar Radio Luxembourg en af en toe naar AFN. Als het meezat, waren deze redelijk te ontvangen op de middengolf. De nationale Deense radio Statsradiofonien draaide zo goed als nooit muziek van zijn smaak. De Deense wet gaf de officiële nationale radiozenders een monopoliepositie. Deense luisteraars hadden de keuze uit twee zenders: Program 1 en Program 2.
Tijdens een reis door Zuid-Europa ontdekte Jansen het zendschip US Courier op de Midellandse Zee in de buurt van Rhodos. Het zond uit onder de naam Voice of America. De regering van de VS zette de zender in om propaganda uit te zenden gericht op de aan de Sovjet-Unie verbonden Oost-Europese landen. Jansen kwam op het idee een zeezender te combineren met het geluid van Radio Luxembourg.
Voorbereiding.....
Jansen vond zijn werkgever, het zilverwarenbedrijf van zijn familie, geleid door Ib Fogh, bereid om geld te investeren. Jansen kreeg hulp van zijn neef Boerge Agerskov, student rechten aan de universiteit van Kopenhagen. Samen bereidden ze de start van Mercur voor. In Duitsland kochten ze een vissersboot, de Cheeta I, en registeerden die in Panama. De officiële eigenaar was een Liechtensteins bedrijf.
Veel programma's zou het station op banden opnemen, die aan boord de lucht in gingen.
De opnamestudio's kwamen in de voormalige Argentijnse ambassade in Kopenhagen. De wet stond weliswaar geen radio-uitzendingen toe op Deens grondgebied, het voorbereiden ervan was niet verboden. Agerskov zei later over deze periode: "Ik ging als het ware uitzoeken of de plannen van Peer haalbaar waren. Niemand had eerder aan de mogelijkheden gedacht dat een radiostation voor onze kust vanaf een zendschip realiseerbaar zou kunnen zijn, zonder dat men van overheidswege daarvoor toestemming moest hebben".
In een kleine haven aan de oostkust van Seeland werd de Cheeta I in het grootste geheim voorzien van zendapparatuur. De FM-zender werd gebouwd door een zwager van Jansen, William Petersen, die enthousiast radiofanaat was.
Op 11 juli 1958 ging de Cheeta I voor anker voor de kust van Kopenhagen. Men startte de testuitzending op 93,12 MHz met een effectief vermogen van ongeveer 20 KW. Kort daarna verplaatsten ze het schip naar een plek bij het Zweedse eiland Ven, ten noorden van Kopenhagen, in de internationale wateren tussen Denemarken en Zweden. In de nacht van 17 op 18 juli 1958 verloor de Cheeta I haar anker en strandde op de Zweedse kust ter hoogte van Malmo.
Start......
Na reparatie voer de Cheeta I terug naar internationale wateren. Op 2 augustus 1958 begonnen de officiële uitzendingen.
Op 5 augustus 1958 vroeg de Deense regering aan Panama om de registratie van de Cheeta I in te trekken. Panama gaf op 29 augustus gehoor aan dit verzoek. Hoewel Radio Mercur daarna beweerde dat het schip was geregistreerd in Honduras, bleef de Cheeta I statenloos tot het einde van het zendstation.
De populariteit van Radio Mercur nam geleidelijk toe. Het station had succes met het concept van een mix van de nieuwe populaire muziek en nieuwe Deense bands, die live in de studio optraden en waarvan de opnamen vervolgens op een later tijdstip via het zendschip werden uitgezonden.
Op 31 augustus 1958 begon Radio Mercur met dagelijks 2 uur Zweedse programma’s onder de naam Skånes Radio Mercur. Hiervoor werd aan boord een wiel (met autoband) geïnstalleerd, waarmee de zendantenne kon worden gedraaid in de goede richting. Ook het uitzendvermogen nam toe.
Op 31 augustus 1961 begon een nieuw zendschip, de Cheeta II, uit te zenden op 88 MHz met een nog sterkere zender. Het schip lag in Storebaelt tussen Seeland en Funen, zodat het grootste deel van Denemarken binnen bereik kwam. De Cheeta I ging naar Noorwegen voor onderhoud en kwam op 25 november 1961 terug op 89,55 MHz met het Zweedse programma, vanaf een ankerplaats aan de Elefantsgrunden.
In september 1961 begon een tweede zeezender haar uitzendingen: DCR (Danmarks Commercielle Radio). Het station was opgericht door ex-medewerkers van Mercur en gebruikte de Lucky Star als zendschip. Op 19 januari 1962 fuseerde DCR met Radio Mercur. Zo had Mercur drie zendschepen. Maar niet voor lang.
Op 12 februari 1962 woedde er een zware storm en kwam de Cheeta I in de problemen. Ze werd naar de haven van Kopenhagen gesleept, waar de autoriteiten het schip meteen in beslag namen. Het schip bleek niet geregistreerd te zijn. Voor Radio Mercur was de Cheeta I verloren. De Lucky Star nam de uitzendingen over.
Einde....
Op 114 juni 1962 besloot de Deense regering tot de invoer van een wet die medewerking aan alle activiteiten die met zenden op zee te maken hebben, verbood. De wet ging in op 1 augustus 1962. Op 3 juli 1962 spraken Denemarken, Zweden, Noorwegen en Finland af dat ze met ingang van 1 augustus 1962 het uitzenden vanaf zee verboden.
Op 10 juli 1962 stopte als gevolg hiervan de Cheeta II met uitzenden. Het schip werd naar Duitsland gesleept. De Lucky Star, en daarmee Radio Mercur, stopte haar officiële uitzendingen op 31 juli 1962, om 23:59 uur.
Op 13 augustus 1962 daagde men op de Lucky Star de Deense autoriteiten uit. Het schip zond oude opnames van programma’s van Mercur uit. Kort daarop enterde de Deense overheid het schip en nam de Lucky Star in beslag. Ook dit schip bleek niet geregistreerd te zijn. De Libanese vlag die op het schip wapperde, bleek vals te zijn.
Het Zweedse station Radio Syd van Britt Wadner nam de twee Cheeta’s over van Mercur en zond, ondanks het verbod, nog uit tot in 1966.
Drie jaar na de start was het luisterpubliek uitgegroeid tot 3,5 miljoen. Aanvankelijk gebruikte Mercur één zendschip, de Cheeta I. Later kwamen daar de Cheeta II en de Lucky Star bij.
In 1962 trad de Deense antizeezenderwet in werking en zweeg Radio Mercur voorgoed.
Opening....
Op 2 augustus 1958 hoorde Denemarken, vooral Kopenhagen, een nieuw geluid op de FM-band (89,50 MHz): de commerciële Radio Mercur. Het geluid kwam uit zee, van het schip Cheeta I, in de internationale wateren, 4 mijl (ongeveer 6 kilometer) ten zuiden van Kopenhagen. De Deense nationale radio DR had het alleenrecht op het verzorgen van radio-uitzendingen, maar de wet verbood het zenden vanuit internationale wateren niet. Ook de wet op de verdeling van zendfrequenties hield geen rekening met zenders buiten nationaal grondgebied.
Een jaar later beschreef het tijdschrift TV (editie van 12 juli 1959) de zender als volgt (overgenomen inclusief taalfouten, bijvoorbeeld Mercuur ipv Mercur): "Het is bijna een jaar geleden dat een nieuw signaal de rust op de FM-band verstoorde. De 89.5 MHz golflengte werd onveilig gemaakt door schreeuwende muzikale reclame en aanprijzingen van zeeppoeder en margarine waren niet van de lucht. Het duurde een hele dag voor radioluisterend Kopenhagen begreep dat dit het resultaat was van het verschijnen van het 70 ton grote vissersvaartuig Mercuur, dat op ongeveer 10 kilometer uit de kust van Denemarken voor anker was gegaan! Groot was de consternatie en de verontwaardiging bij de Deense radio-omroep - want zij hadden immers het alleenrecht voor de Deense radioprogramma's. Al spoedig bleek dat het hier niet om een poging van één dag ging, maar dat het om een goed opgezette organisatie betrof, die, met als doel een Deens reclamestation op te richten, de uitzendingen door een groep van internationale rechtsgeleerden zorgvuldig hadden laten voorbereiden".
Voorgeschiedenis.....
Peer Jansen uit Kopenhagen kreeg in de eerste helft van de jaren 50 het idee om een zeezender te beginnen. Hij was gek op de nieuwe muziekstromingen, zoals Rock'n Roll, en luisterde naar Radio Luxembourg en af en toe naar AFN. Als het meezat, waren deze redelijk te ontvangen op de middengolf. De nationale Deense radio Statsradiofonien draaide zo goed als nooit muziek van zijn smaak. De Deense wet gaf de officiële nationale radiozenders een monopoliepositie. Deense luisteraars hadden de keuze uit twee zenders: Program 1 en Program 2.
Tijdens een reis door Zuid-Europa ontdekte Jansen het zendschip US Courier op de Midellandse Zee in de buurt van Rhodos. Het zond uit onder de naam Voice of America. De regering van de VS zette de zender in om propaganda uit te zenden gericht op de aan de Sovjet-Unie verbonden Oost-Europese landen. Jansen kwam op het idee een zeezender te combineren met het geluid van Radio Luxembourg.
Voorbereiding.....
Jansen vond zijn werkgever, het zilverwarenbedrijf van zijn familie, geleid door Ib Fogh, bereid om geld te investeren. Jansen kreeg hulp van zijn neef Boerge Agerskov, student rechten aan de universiteit van Kopenhagen. Samen bereidden ze de start van Mercur voor. In Duitsland kochten ze een vissersboot, de Cheeta I, en registeerden die in Panama. De officiële eigenaar was een Liechtensteins bedrijf.
Veel programma's zou het station op banden opnemen, die aan boord de lucht in gingen.
De opnamestudio's kwamen in de voormalige Argentijnse ambassade in Kopenhagen. De wet stond weliswaar geen radio-uitzendingen toe op Deens grondgebied, het voorbereiden ervan was niet verboden. Agerskov zei later over deze periode: "Ik ging als het ware uitzoeken of de plannen van Peer haalbaar waren. Niemand had eerder aan de mogelijkheden gedacht dat een radiostation voor onze kust vanaf een zendschip realiseerbaar zou kunnen zijn, zonder dat men van overheidswege daarvoor toestemming moest hebben".
In een kleine haven aan de oostkust van Seeland werd de Cheeta I in het grootste geheim voorzien van zendapparatuur. De FM-zender werd gebouwd door een zwager van Jansen, William Petersen, die enthousiast radiofanaat was.
Op 11 juli 1958 ging de Cheeta I voor anker voor de kust van Kopenhagen. Men startte de testuitzending op 93,12 MHz met een effectief vermogen van ongeveer 20 KW. Kort daarna verplaatsten ze het schip naar een plek bij het Zweedse eiland Ven, ten noorden van Kopenhagen, in de internationale wateren tussen Denemarken en Zweden. In de nacht van 17 op 18 juli 1958 verloor de Cheeta I haar anker en strandde op de Zweedse kust ter hoogte van Malmo.
Start......
Na reparatie voer de Cheeta I terug naar internationale wateren. Op 2 augustus 1958 begonnen de officiële uitzendingen.
Op 5 augustus 1958 vroeg de Deense regering aan Panama om de registratie van de Cheeta I in te trekken. Panama gaf op 29 augustus gehoor aan dit verzoek. Hoewel Radio Mercur daarna beweerde dat het schip was geregistreerd in Honduras, bleef de Cheeta I statenloos tot het einde van het zendstation.
De populariteit van Radio Mercur nam geleidelijk toe. Het station had succes met het concept van een mix van de nieuwe populaire muziek en nieuwe Deense bands, die live in de studio optraden en waarvan de opnamen vervolgens op een later tijdstip via het zendschip werden uitgezonden.
Op 31 augustus 1958 begon Radio Mercur met dagelijks 2 uur Zweedse programma’s onder de naam Skånes Radio Mercur. Hiervoor werd aan boord een wiel (met autoband) geïnstalleerd, waarmee de zendantenne kon worden gedraaid in de goede richting. Ook het uitzendvermogen nam toe.
Op 31 augustus 1961 begon een nieuw zendschip, de Cheeta II, uit te zenden op 88 MHz met een nog sterkere zender. Het schip lag in Storebaelt tussen Seeland en Funen, zodat het grootste deel van Denemarken binnen bereik kwam. De Cheeta I ging naar Noorwegen voor onderhoud en kwam op 25 november 1961 terug op 89,55 MHz met het Zweedse programma, vanaf een ankerplaats aan de Elefantsgrunden.
In september 1961 begon een tweede zeezender haar uitzendingen: DCR (Danmarks Commercielle Radio). Het station was opgericht door ex-medewerkers van Mercur en gebruikte de Lucky Star als zendschip. Op 19 januari 1962 fuseerde DCR met Radio Mercur. Zo had Mercur drie zendschepen. Maar niet voor lang.
Op 12 februari 1962 woedde er een zware storm en kwam de Cheeta I in de problemen. Ze werd naar de haven van Kopenhagen gesleept, waar de autoriteiten het schip meteen in beslag namen. Het schip bleek niet geregistreerd te zijn. Voor Radio Mercur was de Cheeta I verloren. De Lucky Star nam de uitzendingen over.
Einde....
Op 114 juni 1962 besloot de Deense regering tot de invoer van een wet die medewerking aan alle activiteiten die met zenden op zee te maken hebben, verbood. De wet ging in op 1 augustus 1962. Op 3 juli 1962 spraken Denemarken, Zweden, Noorwegen en Finland af dat ze met ingang van 1 augustus 1962 het uitzenden vanaf zee verboden.
Op 10 juli 1962 stopte als gevolg hiervan de Cheeta II met uitzenden. Het schip werd naar Duitsland gesleept. De Lucky Star, en daarmee Radio Mercur, stopte haar officiële uitzendingen op 31 juli 1962, om 23:59 uur.
Op 13 augustus 1962 daagde men op de Lucky Star de Deense autoriteiten uit. Het schip zond oude opnames van programma’s van Mercur uit. Kort daarop enterde de Deense overheid het schip en nam de Lucky Star in beslag. Ook dit schip bleek niet geregistreerd te zijn. De Libanese vlag die op het schip wapperde, bleek vals te zijn.
Het Zweedse station Radio Syd van Britt Wadner nam de twee Cheeta’s over van Mercur en zond, ondanks het verbod, nog uit tot in 1966.
Radio Veronica vanop zee 1959-1974
De geschienis in woord.....
Naar het voorbeeld van Radio Mercur in Denemarken werd op 15 oktober 159 in Hotel Krasnapolsky te Amsterdam besloten radio-uitzendingen vanaf een schip op de Noordzee te starten. Het station ging werken onder de naam Vrije Radio Omroep Nederland, afgekort VRON. Uit deze afkorting werd de naam Veronica afgeleid, die ook refereerde aan het gedicht Het schaap Veronica van Annie M.G. Schmidt. Op 20 april 1960 vond een eerste testuitzending plaats. Radio Veronica ging definitief van start op 15 mei 1960 vanaf het voormalige lichtschip Borkum Riff, dat in de haven van het Duitse Emden werd omgebouwd tot zendschip, op 192 meter of 1562 KHZ In november 1964 werd de Borkum Riff vervangen door de IJslandtrawler Norderney.
Radio Veronica werd enorm populair bij de jeugd, omdat zij populaire en popmuziek uitzond in een vanaf 1969 vast programmaschema. Vanaf 2 januari 1965 werd een wekelijkse hitparade van de populairste nummers, de Nederlandse hitparade, al snel de Veronica Top 40 geheten, uitgezonden. Destijds werd popmuziek nauwelijks op de reguliere radiozenders (Hilversum I en II) uitgezonden. Deze formule was voor Nederland uniek. Vernieuwend voor Nederland waren ook de jingles, waaraan de luisteraar zijn favoriete radiostation (station calls) en DJ direct kon herkennen. Een nieuw fenomeen aan land waren de drive-inshows, waarbij de luisteraars hun favoriete dj bij het draaien van plaatjes konden bewonderen. Deze Veronica-drive-inshows hadden veel succes en kregen veel navolging bij de omroepen, andere stations en discotheken.
Bekende dj's waren onder meer:
Concurrentie op zee.
]Ondanks de goede luisterrapporten bleven de inkomsten achterwege. De gebroeders Verweij namen het bestuur over en Veronica werd alsmaar populairder, zodanig dat er andere kapers op de kust verschenen, zoals in 1967 Radio Dolfijn en Radio 227, in 1970 Capital Radio en Radio Noordzee Internationaal, in 1972, Radio Caroline en in 1973 Radio Atlantis en Radio Mi Amigo.
Er kwam in 1964 zelfs korte tijd een televisiepiraat, die van een speciaal hiervoor gebouwd kunstmatig eiland (het REM-eiland) uitzond. Van hieruit werden Radio Noordzee en TV Noordzee uitgezonden. Deze Radio Noordzee startte op 29 juli 1964 en stopte op 17 december 1964. TV Noordzee begon op 1 september 1964; het testbeeld was al vanaf 12 augustus in de lucht. TV Noordzee hield op te bestaan op 14 december 1964. Aan alles werd door ingrijpen van de Rijkspolitie een eind gemaakt. TV Noordzee, dat in een mum van tijd zo populair geworden was, kreeg zijn vervolg aan land als nieuwe publieke omroep, de TROS.
Een andere, latere, concurrent moest op een andere manier bijna de activiteiten stopzetten.
Bomaanslag op de Mebo II
Op 15 mei 1971 werd de rust verstoord aan boord van de Mebo II (het zendschip van Radio Noordzee Internationaal) door een bomaanslag, gepleegd in opdracht van de directie van Veronica. Het was de bedoeling geweest dat het uit te branden schip een haven binnengesleept zou worden en aldus de concurrentie het zwijgen opgelegd zou worden. Veronica had geprobeerd met de eigenaren van Radio Noordzee een akkoord te sluiten om tegen betaling de Nederlandstalige uitzendingen te staken. Maar Radio Noordzee wilde hiervan niet weten, met de bomaanslag als gevolg. De drie duikers onder leiding van Tom van der Linden (de ex-kapitein van de Mebo II) die de bom plaatsten in ruil voor 25 000 gulden, werden echter nog dezelfde nacht aan land opgepakt door de politie (ze waren al gezien door de bemanning van de Mebo II terwijl ze wegvoeren in een rubberboot) en verhoord. Al snel kwam deze erachter dat Veronica-aan,deelhouder en reclameadviseur Norbert Jürgens hen had betaald, waarop deze op 17 mei werd gearresteerd. De volgende dag gaf Veronica-directeur Bull Verweij een interview met Ria Bremer, waarin hij verklaarde Jürgens geld te hebben gegeven om actie te ondernemen tegen het schip. Daarop liet de politie hem op 19 mei arresteren. Verweij had naar eigen zeggen alleen opdracht gegeven om het schip van het anker te lichten, zodat hij het naar de haven van Scheveningen kon laten slepen en zei niets van een bom te weten. Uiteindelijk blijkt dat kapitein Van der Linden op eigen houtje had besloten om een brandbom te plaatsen en de politie beschouwde hem dan ook als hoofddader. De politie hield Verweij echter verantwoordelijk als opdrachtgever en gaf aan dat hij de actie niet aan een ander had mogen overlaten. Zowel de drie duikers (Tom van der Linden, Willem van P. en Jan P.), als Jürgens en Verweij kregen, hoewel Radio Noordzee geen aanklacht tegen hen had ingediend, een jaar gevangenisstraf opgelegd van de rechter. Verweij zei tijdens een later interview spijt te hebben van zijn daad, aangezien er ook doden hadden kunnen vallen. Veronica betaalde de schade aan de Mebo II.
Naar het voorbeeld van Radio Mercur in Denemarken werd op 15 oktober 159 in Hotel Krasnapolsky te Amsterdam besloten radio-uitzendingen vanaf een schip op de Noordzee te starten. Het station ging werken onder de naam Vrije Radio Omroep Nederland, afgekort VRON. Uit deze afkorting werd de naam Veronica afgeleid, die ook refereerde aan het gedicht Het schaap Veronica van Annie M.G. Schmidt. Op 20 april 1960 vond een eerste testuitzending plaats. Radio Veronica ging definitief van start op 15 mei 1960 vanaf het voormalige lichtschip Borkum Riff, dat in de haven van het Duitse Emden werd omgebouwd tot zendschip, op 192 meter of 1562 KHZ In november 1964 werd de Borkum Riff vervangen door de IJslandtrawler Norderney.
Radio Veronica werd enorm populair bij de jeugd, omdat zij populaire en popmuziek uitzond in een vanaf 1969 vast programmaschema. Vanaf 2 januari 1965 werd een wekelijkse hitparade van de populairste nummers, de Nederlandse hitparade, al snel de Veronica Top 40 geheten, uitgezonden. Destijds werd popmuziek nauwelijks op de reguliere radiozenders (Hilversum I en II) uitgezonden. Deze formule was voor Nederland uniek. Vernieuwend voor Nederland waren ook de jingles, waaraan de luisteraar zijn favoriete radiostation (station calls) en DJ direct kon herkennen. Een nieuw fenomeen aan land waren de drive-inshows, waarbij de luisteraars hun favoriete dj bij het draaien van plaatjes konden bewonderen. Deze Veronica-drive-inshows hadden veel succes en kregen veel navolging bij de omroepen, andere stations en discotheken.
Bekende dj's waren onder meer:
- Rob Out, afkomstig van de NCRV, de latere eerste directeur van de VOO, met onder andere zijn programma Goud van Out
- Ellen van Eck, omroepster en programmaleidster van het eerste uur
- Max Groen, omroeper van het eerste uur
- Tony Vos, dj van het eerste uur
- Tineke de Nooij, de eerste vrouwelijke dj in Nederland, met Koffietijd en de jingle 1-2-3-4-5-6-7-8-9-Tíéíéneke!
- Cees van Zijtveld, verliet in 1966 Veronica voor de AVRO
- Frans Nienhuys (de oudste Nederlandse dj ooit, met zijn programma - Men vraagt en wij draaien), ex-VARA
- Joost den Draaijer (Joost mag het weten), ging in 1971 over naar Radio Noordzee Internationaal en in 1973 naar de NOS
- Lex Harding, eerder bij Radio Dolfijn
- Tom Collins
- Gerard de Vries
- Harmen Siezen
- Stan Haag (met zijn Jukebox), vanaf 1975 bij Radio Mi Amigo
- Will Luikinga (met zijn programma Will wil wel)
- Hans Mondt (met zijn programma Muziek terwijl u werkt)
- Klaas Vaak, pseudoniem van Tom Mulder, vanaf 1974 bij de TROS
- Chiel Montagne (startte in 1971 bij de TROS het televisieprogramma met Nederlandstalige liedjes Op losse groeven / Op volle toeren)
- Jan van Veen, vanaf 1971 bij Radio Noordzee en later bij de AVRO
- Bart van Leeuwen, vanaf 1976 bij Radio Mi Amigo, sinds 2003 bij Radio Veronica
- Robbie Dale (had ook een tv-programma JAM bij de TROS)
- Eddy Becker, vertrok in 1970 naar de NCRV
- Krijn Torringa (als Bob van Bob & Brenda), later bij de AVRO
- Suhandi (Hans Oosterhof) met Radio Sinar Sang Surya uit Curaçao
- Freek Simon, werd later programmamaker bij de TROS, inmiddels overleden
- Arend Langenberg, later nieuwslezer bij ANP/NOS en de Sky Radio Group. Op 30 december 2012 is hij overleden.
- Dick Klees, na Veronica: presentator/eindredacteur Wereldomroep, eindredacteur Met het Oog op Morgen, presentator AVRO Radiojournaal en NOS Radio 1 Journaal, nu presentator Wereldomroep
- Hans Becker was redacteur/presentator van Veronica's Popjournaal en het blad Veronica538, alsmede 'huisfotograaf', na Veronica: eindredacteur Personal Computer Magazine VNU, nu zelfstandig documentairemaker
Concurrentie op zee.
]Ondanks de goede luisterrapporten bleven de inkomsten achterwege. De gebroeders Verweij namen het bestuur over en Veronica werd alsmaar populairder, zodanig dat er andere kapers op de kust verschenen, zoals in 1967 Radio Dolfijn en Radio 227, in 1970 Capital Radio en Radio Noordzee Internationaal, in 1972, Radio Caroline en in 1973 Radio Atlantis en Radio Mi Amigo.
Er kwam in 1964 zelfs korte tijd een televisiepiraat, die van een speciaal hiervoor gebouwd kunstmatig eiland (het REM-eiland) uitzond. Van hieruit werden Radio Noordzee en TV Noordzee uitgezonden. Deze Radio Noordzee startte op 29 juli 1964 en stopte op 17 december 1964. TV Noordzee begon op 1 september 1964; het testbeeld was al vanaf 12 augustus in de lucht. TV Noordzee hield op te bestaan op 14 december 1964. Aan alles werd door ingrijpen van de Rijkspolitie een eind gemaakt. TV Noordzee, dat in een mum van tijd zo populair geworden was, kreeg zijn vervolg aan land als nieuwe publieke omroep, de TROS.
Een andere, latere, concurrent moest op een andere manier bijna de activiteiten stopzetten.
Bomaanslag op de Mebo II
Op 15 mei 1971 werd de rust verstoord aan boord van de Mebo II (het zendschip van Radio Noordzee Internationaal) door een bomaanslag, gepleegd in opdracht van de directie van Veronica. Het was de bedoeling geweest dat het uit te branden schip een haven binnengesleept zou worden en aldus de concurrentie het zwijgen opgelegd zou worden. Veronica had geprobeerd met de eigenaren van Radio Noordzee een akkoord te sluiten om tegen betaling de Nederlandstalige uitzendingen te staken. Maar Radio Noordzee wilde hiervan niet weten, met de bomaanslag als gevolg. De drie duikers onder leiding van Tom van der Linden (de ex-kapitein van de Mebo II) die de bom plaatsten in ruil voor 25 000 gulden, werden echter nog dezelfde nacht aan land opgepakt door de politie (ze waren al gezien door de bemanning van de Mebo II terwijl ze wegvoeren in een rubberboot) en verhoord. Al snel kwam deze erachter dat Veronica-aan,deelhouder en reclameadviseur Norbert Jürgens hen had betaald, waarop deze op 17 mei werd gearresteerd. De volgende dag gaf Veronica-directeur Bull Verweij een interview met Ria Bremer, waarin hij verklaarde Jürgens geld te hebben gegeven om actie te ondernemen tegen het schip. Daarop liet de politie hem op 19 mei arresteren. Verweij had naar eigen zeggen alleen opdracht gegeven om het schip van het anker te lichten, zodat hij het naar de haven van Scheveningen kon laten slepen en zei niets van een bom te weten. Uiteindelijk blijkt dat kapitein Van der Linden op eigen houtje had besloten om een brandbom te plaatsen en de politie beschouwde hem dan ook als hoofddader. De politie hield Verweij echter verantwoordelijk als opdrachtgever en gaf aan dat hij de actie niet aan een ander had mogen overlaten. Zowel de drie duikers (Tom van der Linden, Willem van P. en Jan P.), als Jürgens en Verweij kregen, hoewel Radio Noordzee geen aanklacht tegen hen had ingediend, een jaar gevangenisstraf opgelegd van de rechter. Verweij zei tijdens een later interview spijt te hebben van zijn daad, aangezien er ook doden hadden kunnen vallen. Veronica betaalde de schade aan de Mebo II.
Veronica....deel 2
T
De Veronicastory in beeld en geluid
Meer weten over de zeezenders? Enkele intressante links....
Stichting Norderney (klik op het Veronicablad)
De Jaren 80 - ......: De niet officiel radio's aan land.....Vrije Radio
De Locale en iets minder "locale" radio's
Enkele linken waar je alle informatie vind over de radio's van toen en een stukje nu in Belgie.....
Radio Maeva....
Radio Maeva was een Vlaams vrij radiostation. Het werd op 24 mei 1981 opgericht en zond landelijk uit.
Oprichting:
Na het ophouden van de laatste Nederlandstalige zeezender in 1980, waren de opvattingen van de radiomakers van toen nog niet verdwenen. Vanuit de idee “radio maken voor iedereen kan en moet”, werd op 24 mei 1981 Radio Maeva opgericht, vanuit dezelfde idealen als de vroegere zeezenders, maar deze keer van op het vaste land. Want, het moest kunnen, ook al was het illegaal.
Uitzendlocatie:
Vanuit het Brusselse Ukkel op 103,5 MHz en na een noodgedwongen verhuizing, vanuit het Vlaams Brabantse Asse op 103,5 MHz en later op 105,7 MHz, bewees Radio Maeva door de tijd heen dat bijna 2 miljoen luisteraars gelukkig waren met zijn bestaan. Een nieuw fenomeen ontstond: “Familieradio”, ontspannende programma’s voor iedereen, van jong tot oud.
Radio Maeva had dj's als Ben Van Praag, Ron Vanderplas, Frans Babbelaar, Bert De Groef (Johan Henneman), Peter Hoogland, Patrick Valain, Arie Van Loon, Erwin Bergmans, Jo Coene en Benny Baeten. In de getapete programma's iintroduceerde een aantal vernieuwende begrippen, promotiemateriaal, mobiele studio, praathuis, familiealbum, een eigen platenlabel (Maeva's Popcorn Oldies & Zomer herinneringen), seizoenenshows, enz. Niettegenstaande de illegaliteit waarin het station opereerde, werd op 21 mei 1982 “de nacht van Maeva”, de eerste verjaardag van de zender gevierd. Met een zendbereik van meer dan 100 km werd Radio Maeva populairder dan ooit, al had het station een aantal bewogen maanden met vele inbeslagnames achter de rug.
Viering en einde: Op 20 mei 1983 werd “Shownacht 1983” of 2 jaar Maeva gevierd. Meer dan 20.000 fans lieten in de Oktoberhallen van Wieze zien dat ze achter hun vrije radio stonden. Het radiostation werd een stuk commerciëler, maar de inbeslagnames bleven elkaar maar opvolgen. Eind 1983 kwam er een belangrijke breuk tussen verschillen groepen medewerkers en verloor het radiostation aan belangrijkheid, zeker nu het zich moest houden aan de wettelijke beperking van 8 km zendbereik. Met de inbeslagname van 28 zware FM-zenders verscheen Radio Maeva zelfs in het Guinness Book of Records.
Oprichting:
Na het ophouden van de laatste Nederlandstalige zeezender in 1980, waren de opvattingen van de radiomakers van toen nog niet verdwenen. Vanuit de idee “radio maken voor iedereen kan en moet”, werd op 24 mei 1981 Radio Maeva opgericht, vanuit dezelfde idealen als de vroegere zeezenders, maar deze keer van op het vaste land. Want, het moest kunnen, ook al was het illegaal.
Uitzendlocatie:
Vanuit het Brusselse Ukkel op 103,5 MHz en na een noodgedwongen verhuizing, vanuit het Vlaams Brabantse Asse op 103,5 MHz en later op 105,7 MHz, bewees Radio Maeva door de tijd heen dat bijna 2 miljoen luisteraars gelukkig waren met zijn bestaan. Een nieuw fenomeen ontstond: “Familieradio”, ontspannende programma’s voor iedereen, van jong tot oud.
Radio Maeva had dj's als Ben Van Praag, Ron Vanderplas, Frans Babbelaar, Bert De Groef (Johan Henneman), Peter Hoogland, Patrick Valain, Arie Van Loon, Erwin Bergmans, Jo Coene en Benny Baeten. In de getapete programma's iintroduceerde een aantal vernieuwende begrippen, promotiemateriaal, mobiele studio, praathuis, familiealbum, een eigen platenlabel (Maeva's Popcorn Oldies & Zomer herinneringen), seizoenenshows, enz. Niettegenstaande de illegaliteit waarin het station opereerde, werd op 21 mei 1982 “de nacht van Maeva”, de eerste verjaardag van de zender gevierd. Met een zendbereik van meer dan 100 km werd Radio Maeva populairder dan ooit, al had het station een aantal bewogen maanden met vele inbeslagnames achter de rug.
Viering en einde: Op 20 mei 1983 werd “Shownacht 1983” of 2 jaar Maeva gevierd. Meer dan 20.000 fans lieten in de Oktoberhallen van Wieze zien dat ze achter hun vrije radio stonden. Het radiostation werd een stuk commerciëler, maar de inbeslagnames bleven elkaar maar opvolgen. Eind 1983 kwam er een belangrijke breuk tussen verschillen groepen medewerkers en verloor het radiostation aan belangrijkheid, zeker nu het zich moest houden aan de wettelijke beperking van 8 km zendbereik. Met de inbeslagname van 28 zware FM-zenders verscheen Radio Maeva zelfs in het Guinness Book of Records.